«Ο ΠΑΟΚ είναι μία ουτοπία, μία ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ»

Αντικείμενο της κουβέντας μαζί της ήταν όλα όσα πραγματεύεται το ντοκιμαντέρ, η ιστορία της πραγματοποίησης του, αλλά και χρήσιμες πληροφορίες για την προβολή του στο ευρύ κοινό, για τη διεύρυνση της χρονικής του διάρκειας με τον εμπλουτισμό του, αλλά και για τις επόμενες κινήσεις με βάση τη χρήση του απίστευτου υλικού που συγκεντρώθηκε για τη δημιουργία του «90 χρόνια ΠΑΟΚ: Νοσταλγώντας το μέλλον».

Αναλυτικά οι δηλώσεις της στο PAOK24 στον «Libero 107,4»:

Για το ξεκίνημα συλλογής υλικού για το ντοκιμαντέρ του ΠΑΟΚ: To πρώτο γύρισμα έγινε στη Ρωσία στο παιχνίδι με την Κρασνοντάρ. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 5 Νοεμβρίου από αυτόν τον εκτός έδρας αγώνα και ολοκληρώθηκαν τον Απρίλιο. Πάρθηκαν 135 συνεντεύξεις, επισκεφτήκαμε διάφορους ανθρώπους που σχετίζονταν με τον ΠΑΟΚ, πολλά ραδιόφωνα της πόλης, καταγράψαμε ό,τι αφορούσε την ομάδα.

Για το αν σημάδεψε την ίδια αυτό το ντοκιμαντέρ για τον ΠΑΟΚ: Αυτή η προσπάθεια για το ντοκιμαντέρ με σημάδεψε και επί προσωπικού. Εγώ εκτός από εκτελεστής παραγωγός και διεύθυνση παραγωγής που έκανα στην ταινία, ήμουν και σύντροφος του Νίκου, οπότε για μένα είναι τεράστια η απώλεια. Δε θα το ξεχάσει ποτέ αυτό το ντοκιμαντέρ, με σημάδεψε. Έμελε να με σημαδέψει δυστυχώς. Η ζωή τα έχει όλα, ο ΠΑΟΚ τα έχει όλα. Όπως αναφέρεται και μέσα στο ντοκιμαντέρ ο ΠΑΟΚ έχει τον δικέφαλο αετό για σύμβολο του και τα χρώματα μαύρο και άσπρο και έχει μέσα τη ζωή, αλλά και τον θάνατο. Οπότε συμβολική η τελευταία ταινία του Νίκου, το κύκνειο άσμα του σκηνοθέτη, Νίκου Τριανταφυλλίδη.

Τα συναισθήματα τώρα που ξεκίνησε η προβολή του ντοκιμαντέρ: Είμαι Θεσσαλονίκη και θα είμαι παρούσα και το βράδυ στη δεύτερη φεστιβαλική προβολή. Από τη μία αισθάνεσαι μία έντονη συγκίνηση και φόρτιση και από την άλλη μία απέραντη μελαγχολία. Τα έχει όλα για μένα προσωπικά, γιατί εγώ είμαι σε μία πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, υπάρχουν φοβερά ανάμεικτα συναισθήματα.

Για το πώς ονειρεύονταν όλο αυτό το ντοκιμαντέρ ο Νίκος Τριανταφυλλίδης: Για τον Νίκο ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήθελε πολύ να κάνει την ταινία, ήταν δική μας πρόταση στην ΠΑΕ. Η ΠΑΕ δεν έψαχνε κάποιον να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τα 90 χρόνια της ομάδας. Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης πήγε στην ΠΑΕ και είπε θέλω να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τα 90 χρόνια, μπορείτε να με βοηθήσετε; Έτσι έγιναν τα πράγματα. Ήταν μία πρόταση του Νίκου προς την ΠΑΕ και η ΠΑΕ απλά την αποδέχτηκε. Βέβαια είναι πάρα πολύ σπάνιο στις μέρες μας να βρεις έναν παραγωγό που θα σε αφήσει με πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία και θα σε χρηματοδοτήσει πλήρως. Αυτό δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβεί ποτέ στα ελληνικά δεδομένα. Γενικά όταν κάποιος είναι παραγωγός θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο στο καλλιτεχνικό έργο, αυτό είθισται στον κινηματογράφο. Είναι η πρώτη φορά που έχω να σας πω ότι και η ΠΑΕ είδε την ταινία την ημέρα της πρεμιέρας. Δεν είχανε καν δει την ταινία πιο πριν, μας άφησαν απόλυτα ελεύθερους. Και αυτό ήταν μεγάλη ευτυχία και για τον Νίκο και για εμένα βέβαια κατόπιν.

Για τα σχόλια που έχει εισπράξει από τους λίγους που είδαν το ντοκιμαντέρ: Τα 400 άτομα που ήταν στο Ολύμπιον το Σάββατο το βράδυ προφανώς είναι υπό-εκατονταπλάσιο νούμερο από αυτούς που θα το δουν τελικά. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ που πας να δεις μία ταινία που δεν είναι μόνο επετειακό και δε μιλάει μόνο για τον ΠΑΟΚ. Είναι μία ταινία που αφορά το ποδόσφαιρο συνολικά σαν φορέα πολιτισμού, σαν ένα φαινόμενο. Αυτό έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Βγάζει χιούμορ, κάτι που δεν περιμένει κάποιος βλέποντας ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ. Εσείς που το είδατε θα πρέπει να το καταλάβατε, ότι πολλές φορές δονήθηκε η αίθουσα από τα γέλια. Υπήρχαν βέβαια και δάκρυα συγκίνησης, χαράς. Τα είχε όλα.

Για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο σκηνοθέτης, Νίκος Τριανταφυλλίδης: Είχε έναν πολύ επιθετικό καρκίνο, από την πρώτη μέρα των γυρισμάτων νοσούσε. Το αγαπούσε τόσο πολύ αυτό που έκανε και πολλές φορές αυτή η αγάπη σου δίνει τη δύναμη να ολοκληρώσεις αυτό που ονειρεύεσαι. Για τον Νίκο αυτό ήταν η ύψιστη μορφή αφοσίωσης στον σύλλογο. Κάθε βράδυ επιστέφαμε έχοντας κάνει δέκα ώρες γύρισμα, το συνεργείο λιποθυμούσε από την κούραση κι εκείνος συνέχιζε προετοιμάζοντας την επόμενη ημέρα γυρίσματος. Έδειξε μία συγκλονιστική δύναμη ψυχής και αυτό είναι αξιέπαινο. Αυτή είναι η αγάπη. Ο Νίκος υπήρξε μασκότ του ΠΑΟΚ στα παιχνίδια στην Αθήνα στη δεκαετία του 1970 και ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά δυστυχώς ήταν ανίκανος. Προσπάθησε να μπει με κάποιον τρόπο στον ΠΑΟΚ. Ο μόνος τρόπος του για να μπει και επίσημα στην οικογένεια του ΠΑΟΚ και να αφήσει το όνομα του στη χρυσή σελίδα της ομάδας ήταν να σκηνοθετήσει. Έγραψε ιστορία.

Για τα έργα του που χρησιμοποιούσε τον ΠΑΟΚ: Σε όλες τις ταινίες του και στην τηλεόραση στα ντοκιμαντέρ του προσπαθούσε με έμμεσο τρόπο να περάσει τον ΠΑΟΚ. Από την τηλεταινία «Το Παλτό» με τον Ηλιόπουλο και τον Διαμαντόπουλο που στο ντεκόρ φαίνεται η ομάδα της δεκαετίας του 1970 σε γιγαντοαφίσα μέχρι την τελευταία του ταινία τους «Αισθηματίες» που έγινε viral, όπου σκάνε οι δύο πρωταγωνιστές σε ένα δρόμο και βλέπουν έναν πιτσιρικά με φανέλα Γκαρσία και παίζουν μαζί του και μία ακόμα σκηνή, στην οποία ο πρωταγωνιστής είναι λιώμα και φωνάζει «ΠΑΟΚ ρε μουνιά, ΠΑΟΚ γαμώ την Αθήνα σας, γαμώ». Αυτά έγιναν viral, έχουν εκατοντάδες χιλιάδες κλικ στο youtube. Και αυτό έχει ενδιαφέρον γιατί πάντα προσπαθούσε με έναν τρόπο να βάλει τον ΠΑΟΚ στις ταινίες του. Ήταν εμμονή.

Για την προβολή του ντοκιμαντέρ: Είναι sold out και η σημερινή προβολή, σε δύο ώρες έφυγαν τα εισιτήρια χωρίς να το ανακοινώσουμε καν. Θα δούμε πόσοι είναι σινεφίλ και πόσοι είναι ΠΑΟΚτσήδες. Θα δούμε την ποσόστωση και το βράδυ. Είμαι πολύ περίεργη, θα το καταλάβουμε από τις αντιδράσεις του κοινού στη διάρκεια της ταινίας.

Για την προβολή της ταινίας για τους φιλάθλους: Η ταινία έγινε για να τη δει ο απλός φίλαθλος. 8 Δεκεμβρίου θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Θα βγει σε πολλές αίθουσες στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στη Μακεδονία. Θα δούμε και τι θα κάνουν για τους οικονομικούς μετανάστες της Αθήνας, οι οποίοι κατοικοεδρεύουν στην πρωτεύουσα και είναι ΠΑΟΚ. Όπως ήταν και ο Νίκος. Είναι πάρα πολλοί και θα δούμε σε ποιες αίθουσες θα κατέβει στην Αθήνα. Με προσοχή βέβαια. Γιατί υπάρχει και η ασέβεια να κατέβουν στην ταινία του Τσιώλη στο θέατρο τέχνης του Καρόλου Κουν και να κάνουν επεισόδια σε ένα θεατρικό, ενώ ο Σταύρος ο Τσιώλης είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος και το έκανε με πολλή αγάπη και δυστυχώς κατέβηκε η παράσταση. Εμείς είμαστε αισιόδοξοι ότι οι φίλαθλοι θα καλωσορίσουν τις προβολές στην Αθήνα και θα μπορέσουν όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες της Αθήνας να δουν την ταινία γιατί πρέπει.

Για το πολύ υλικό που έχει συγκεντρωθεί και τις ενέργειες για την προβολή του εκτός του ντοκιμαντέρ των 90 χρόνων που έχει διάρκεια 90 λεπτά: Για να προβληθεί στους κινηματογράφους το ντοκιμαντέρ υπάρχει ένας χρονικός περιορισμός. Για να είναι τρεις οι προβολές την ημέρα έπρεπε να είναι 90 έως 100 λεπτά. Σίγουρα θα υπάρξει βερσιόν σε μεγαλύτερη διάρκεια, προκειμένου να απευθυνθεί εντελώς στους ΠΑΟΚτσήδες γιατί αυτό που φτιάχτηκε είναι για όλους τους φιλάθλους και άλλων ομάδων. Αυτή η βερσιόν μπορεί να κυκλοφορήσει σε dvd ή να παιχτεί τηλεοπτικά, αλλά υπάρχει και μία σκέψη να γίνει μία σειρά. Θα δούμε τι θα γίνει τελικά. Είμαστε γενικά σε συζητήσεις για το πώς θα αξιοποιηθεί το συγκλονιστικό υλικό που μαζέψαμε. Έχουμε υλικό από τα Τέμπη. Υπάρχει ρεπορτάζ της εποχής τότε, πήγαμε σήμερα στα Τέμπη με πλάνα. Έχουμε πάρει φοβερές εξομολογήσεις μέχρι και τον περιπτερά που ήταν μπροστά στον θάνατο του Παντελάκη στην Μητροπόλεως. Τον βρήκαμε και μας λέει ακριβώς τι συνέβη ο αυτόπτης μάρτυρας. Έχουμε επισκεφτεί τα ραδιόφωνα, μιλήσαμε με όλους τους δημοσιογράφους. Έχουμε πάει στη θύρα 4, έχουμε εξομολογήσεις από τη θύρα 4. Οι οπαδοί στο Ντίσελντορφ μας έδωσαν καταπληκτικές συνεντεύξεις. Είναι υλικό που δεν έχει μπει, αλλά υπάρχει και θα βγει σταδιακά από την ΠΑΕ, θα δούμε με ποιον τρόπο ακριβώς, είμαστε σε συζητήσεις. Που να χωρέσουμε σε 90 λεπτά, πόσο μεγάλη είναι αυτή η οικογένεια;

Για το γεγονός ότι υπάρχει η αίσθηση ότι η ιστορία στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται πολύ ωραία, αλλά τα 15-20 τελευταία χρόνια έχουν... στριμωχτεί: Η αλήθεια είναι πως το να κρατηθεί μία γραμμική συνέχεια μέσα στην ταινία είναι κάτι πολύ δύσκολο. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι ένα απλό ιστορικό ντοκουμέντο με απλή ιστορική εξέλιξη που μπορούσαμε να κρατούσαμε τα πάντα ισόποσα. Αυτό που ήθελε να δείξει ο καλλιτέχνης, Νίκος Τριανταφυλλίδης, είναι να δείξει το dna της ομάδας. Τον ενδιέφερε πιο πολύ από πού ξεκίνησε για να βρούμε τις ρίζες μας και μετά να φτάσουμε στο τώρα. Ήθελε να βγάλει την αίσθηση να σε βάλει μέσα στο παραμύθι, να σε βάλει μέσα στην ομάδα. Δεν τον ενδιέφεραν κάποια σημαντικά γκολ. Το γκολ με τον Μαραντόνα δεν μπήκε. Το γκολ στην Άρσεναλ δεν μπήκε. Σε 90 λεπτά αντικειμενικά δεν μπορούσαν να μπουν όλα. Για αυτό έχουμε υποσχεθεί ότι θα κάνουμε μία βερσιόν 120 μη σας πω και 180 λεπτών, θα δένουμε τον κόσμο και θα τα βλέπει όλα. Αυτό δε θα παιχτεί στις αίθουσες, στις οποίες υπάρχει περιορισμός. Πρέπει να είναι από 90 μέχρι 100 λεπτά. Δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο και δεν μπορεί να προβληθεί σε σινεμά. Όταν θα μεγαλώσει πολύ θα πάψει να είναι γενικού ενδιαφέροντος και θα είναι ειδικού ενδιαφέροντος. Ένας ΠΑΟΚτσής θα αντέξει 180 λεπτά προβολής.

Για την αλλαγή στην ταινία που θα προβληθεί στην ταινία για τον κόσμο από τις 8 Δεκεμβρίου: Τον Δεκέμβρη μαζί με δύο διορθώσεις τεχνικές που βρήκαμε θα βάλουμε δύο πλάνα από τα Τέμπη γιατί ζητήθηκε, το θέλει πολύ και η ΠΑΕ. Είναι στη διακριτική ευχέρεια τη δικιά μου γιατί ο Νίκος το είχε γυρίσει. Για εμένα ήταν πολύ βαρύ, χάνεται ο σκηνοθέτης, βάζουμε μέσα και όλα τα δράματα που έχει ζήσει ο σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια. Θα το βάλω όμως για την τιμή των παιδιών που έχουν χαθεί αυτά τα χρόνια γιατί και ο σκηνοθέτης είναι ένας από αυτούς.

Για την εντύπωση της από τους ΠΑΟΚτσήδες: Το έχει πει ο Νίκος νομίζω. Ο ΠΑΟΚ είναι μία ουτοπία, μία ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε... Το είπε ο Νίκος, έτσι το βιώνω κι εγώ. Ξεχωρίζω από αυτά που είδα την αγνότητα με την οποία ξεκίνησε μία προσφυγική ομάδα μέσα σε πολύ δύσκολα χρόνια, με τους πρόσφυγες έρχονται στην Ελλάδα και να μην τους καλοδέχονται, κάτι που ακούγεται στο ντοκιμαντέρ. Και η μετεξέλιξη, πως αυτοί οι πρόσφυγες κατάφεραν να το εξελίξουν και να φτάνει σήμερα ο ΠΑΟΚ να είναι μία ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Κρατώ το πώς η ζωή μπορεί να τα φέρει και να προχωρήσεις και πως μπορείς να προκόψεις.