Έγινε κάτι εξαιρετικό; Μάλλον όχι… Ο ΠΑΟΚ πέτυχε απλά δύο σερί νίκες στο «σπίτι» του, δύο «δίποντα» που του επιτρέπουν να συνεχίζει να ελπίζει οτι κάτι καλό μπορεί να αποφέρει η φετινή χρονιά που παρά τις προσδοκίες άρχισε τόσο άσχημα. Δεν ήταν τόσο η απόδοση, η οποία δεν κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα-τα έχουμε αναφέρει δεκάδες φορές για το πόσο λάθος δομήθηκε αυτή η ομάδα-αλλά η ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων με Ολύμπια και Μαρούσι. Ειδικά το Σάββατο απέναντι σε μια σκληρή, ισοροπημένη, ψηλή και με συνέχεια ομάδα, όπως αυτή του Μαρκόπουλου. Άσχετα αν φέτος ακόμα δεν έχει βρει τον δρόμο της. Τι μπορεί να πιστωθεί στον Γιώργο Καλαφατάκη; Όχι βέβαια η δραματική αλλαγή στο στυλ παιχνιδιού, ούτε οι αλλαγές που δεν έχουν γίνει άλλωστε, ούτε η δυνατότητα λόγω χρόνου να μπουν νέα πράγματα και νέα αγωνιστική φιλοσοφία. Αυτό όμως το λίγο της αλλαγής στάσης των παικτών, της διάθεσης τους, της ανάγκης τους να παλέψουν για κάθε μπάλα, δεν μπορεί είναι και θέμα προπονητή. Παρά τις αδυναμίες, τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, τα προβλήματα μέσα στην ρακέτα, τα πολλά τρίποντα, την βιασύνη… Αν σε αυτά προστεθεί και η απουσία των δύο από τους τρεις πόιντ γκαρντ, ε η νίκη μόνο μικρής σημασίας δεν ήταν.
Εννοείται οτι αν ο Καλαφατάκης ήταν από το καλοκαίρι στον ΠΑΟΚ, κάπως διαφορετικά θα έστηνε την ομάδα. Τι έγινε όμως νωρίτερα και έχασε στο τσαφ την ευκαιρία να αναλάβει;
«Κάναμε δύο ραντεβού με τον Δρόσο τον Ιούνιο και είχαμε συμφωνήσει σε όλα. Από τηνς τιγμή όμως που είχε αναθέσει τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή στο Νίκο Μπουντούρη ήταν απαραίτητο να λάβει υπόψη του την δική του άποψη και να μην τον καπελώσει. Όταν κάναμε το τρίτο ραντεβού με τον Μπουντούρη ήξερα οτι ήταν τυπικό, η απόφαση είχε ληφθεί, το γνώριζα και από ανθρώπους στην Θεσσαλονίκη. Ήταν αποκλειστικά απόφαση του τεχνικού διευθυντή και έτσι δεν προχώρησε η σκέψη του προέδρου».
-Απογοητεύτηκες…;
«Δεν ήταν και ότι καλύτερο, αφού έχασα περίπου δύο μήνες και απέρριψα δουλειές. Ωστόσο ήταν μια απόφαση, πάρθηκε η ευθύνη από αυτόν που είχε τον ειδικό ρόλο και δεν έχει σημασία που ο πρόεδρος είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Απλά έλαβε υπόψη του τις εισηγήσεις του ανθρώπου που έβαλε υπεύθυνο».
-Ήσουν έτοιμος και δεύτερη φορά στις αρχές Νοεμβρίου αλλά πάλι δεν έγινε τίποτε.
«Ναι αλλά τότε ήταν μια δύσκολη κατάσταση. Υπήρχε πρόβλημα, ωστόσο ήταν κάτι που έπρεπε να λυθεί ενδοοικογενειακά στην ομάδα. Το μόνο που ξέρω οτι ο πρόεδρος ήταν τότε πολύ προβληματισμένος».
-Η αρχική συμφωνία του καλοκαιριού ήταν λογικό να σε οδηγήσει και να προετοιμαστείς με παίκτες.
«Ναι κάποια παιδιά ήταν προγραμματισμένο να έρθουν στον ΠΑΟΚ από τον Ιούνιο. Ήταν παίκτες που ήθελα να συνεργαστώ όπως ο Βασιλειάδης, ο Κυρίτσης, ο Τσιάρας, ο Χαρίσης, ο Ουέσον και ο Σίμτσακ».
-Μα αυτή είναι η μισή ομάδα. Άρα τώρα που τους έχεις νιώθεις και λίγο δική σου αυτή την ομάδα.
«Ήταν προφορικές συμφωνίες. Η αγροά τότε ήταν δύσκολη, ήταν λίγοι οι Έλληνες παίκτες διαθέσιμοι, κάποιοι άλλοι είχαν συμφωνίες με τον πρόεδρο και ήταν δικό μου θέμα-έτσι μου είχε πει-αν θα τις ενεργοποιήσει. Πάντως αυτοί οι παίκτες ήταν στο μυαλό μου, είχαμε επαφές και τους είχαμε πει να περιμένουν, αλλά όλα ήταν σχέδια επί χάρτου, μια και έμεναν σοβαρές διαδικασίες για να αναλάβει ο πρόεδρος την ομάδα και να υλοποιήσει αυτά τα σχέδια».
-Υπήρχαν και άλλοι σε αυτό το πλάνο;
«Ναι ήθελα τον Καστλ, τον Κλιμαβίτσιους, τον Καραποστόλου και έναν δύο ακόμα. Ήταν νωρίς για να προχωρήσουμε με Αμερικανούς, θέλαμε σε πρώτη φάση να ολοκληρώσουμε έναν Ελληνικό κορμό. Έπρεπε όμως σαν σωστός επαγγελματίας να είμαι έτοιμος, να βρω τους παίκτες με την κατάλληλη χημεία. Ήταν και ο Γάλλος ο Σι, που είχε δέσμευση με τον πρόεδρο αλλά τελικά δεν ήρθε. Όλα αυτά έγιναν αρκετό καιρό πριν. Τέλος πάντων κάλλιο αργά παρά ποτέ…».
-Ο Δρόσος είπε πρόσφατα οτι σε ήθελε από το καλοκαίρι και οτι είστε φίλοι. Πως άρχισε αυτή η σχέση;
«Γνωριστήκαμε πριν δύο χρόνια μέσω του κ. Λαγού. Έχουμε καλή σχέση, ταιριάζουμε και σαν χαρακτήρες. Ο Δρόσος είναι καλό παιδί, είναι αυτό που λένε… άπλας και το μόνο που θέλει είναι να έρχεται στο τέλος της εβδομάδας, να βλέπει την ομάδα και οι παίκτες να δίνουν τα πάντα στο γήπεδο, άσχετα με το αποτέλεσμα. Στεναχωριέται βέβαια με την ήττα, αλλά φεύγει γεμάτος όταν βλέπει οτι η ομάδα έκανε ότι μπορούσε στο παρκέ. Όταν αυτό συνδυάζεται και με νίκες, τότε είναι για αυτόν το καλύτερο».
-Είχες πει οτι ήταν όνειρο ζωής να δουλέψεις στον ΠΑΟΚ. Για ποιό λόγο;
«Ο ΠΑΟΚ και ειδικά ο κόσμος του ταιριάζει με την φιλοσοφία μου. Είναι πολύ σημαντικό να εμπνέεις και να εμπνέεσαι από τον κόσμο, ιδιαίτερα από έναν κόσμο σαν αυτό του ΠΑΟΚ. Τους φιλάθλους δεν μπορείς να τους φέρεις με το ζόρι στο γήπεδο, ειδικά τους ΠΑΟΚτσήδες. Δεν μπορείς να τους κοροιδέψεις. Μια δύο φορές, την τρίτη τέλος… Ο κόσμος του ΠΑΟΚ πέρασε πολλές στεναχώριες γιατί έζησε μεγάλες χαρές. Είναι ανάγκη να τον πείσεις για να έρθει να συμπαρασταθεί, αυτό είναι το ζητούμενο και το στοίχημα για μένα».
-Και πως μπορεί να γίνει αυτό;
«Αν δει οτι γίνεται δουλειά θα έρθει στο γήπεδο. Αν δει οτι τιμάμε το ψωμί που τρώμε και οτι παλεύουμε με το 100% των δυνάμεων μας. Όταν φτάσουμε να παίζουμε και καλά, γιατί τώρα δεν παίζουμε, θα έχουν και οι οπαδοί την διάθεση να μας βοηθήσουν. Ο κόσμος καταλαβαίνει και αυτό θα είναι το κέρδος μας και η ικανοποίηση για τους παίκτες και για μένα θα είναι μεγάλη».
-Τι εισέπραξες από αυτά τα δύο παιχνίδια;
«Πολύ κόσμο δεν είχαμε. Με το Μαρούσι όμως είχε πολύ ρυθμό, πάθος, παλμό. Το λέω πάντα οτι ο ΠΑΟΚ μπορεί να παίζει με έξι παίκτες. Πάντως υπάρχει στην ομάδα η πίεση για να τους ευχαριστήσει, να τους δείξει οτι αξίζει τον κόπο να έρχονται στο γήπεδο. Αυτό λειτουργεί ανασταλτικά. Είναι το άγχος που βγαίνει από τον πόθο να πειστεί ο κόσμος. Πάντως με το Μαρούσι όσο περνούσε η ώρα γέμιζε το γήπεδο. Περίμεναν να τελειώσει το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Θρασύβουλο».
Γεννημένος ηγέτης ο Ζαγοράκης
Ο Γιώργος Καλαφατάκης είναι ποδοσφαιρόφιλος και ως εκ τούτου παρακολουθεί και την πορεία του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ. «Φέτος η χρονιά είναι καλύτερη από κάθε άλλη. Υπάρχει μεράκι, πίστη, εμπιστοσύνη, σωστές κινήσεις, ακολουθείται το πρόγραμμα και αποδίδει. Για αυτό και ο κόσμος είναι κοντά στην ομάδα. Ζει το όνειρο» λέει ο Καλαφατάκης που έχει άποψη για τον Θοδωρή Ζαγοράκη.
«Είναι φίλος μου και έχω την καλύτερη άποψη. Έχει το κλικ για να διοικεί, να εμπνέει, είναι γεννημένος ηγέτης, αρχηγός. Είναι αγαπητός όχι μόνο στους φίλους του ΠΑΟΚ, αλλά στην πλειοψηφία των Ελλήνων. Είναι υπόδειγμα τόσα χρόνια στα γήπεδα, καταθέτει την ψυχή του με πάθος και φέρ πλέι. Τον σέβονται όλοι και δεν είναι τυχαίο που έπαιξε σε πολλές ομάδες, πρόσφερε, αλλά παραμένει ΠΑΟΚτσής κρατώντας τις ισοροπίες. Είναι χαρισματικός».
Θαυμαστής του Κούδα
Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ δεν πρόλαβε βέβαια να πάει σε αγώνα του ΠΑΟΚ στην Τούμπα αλλά θα το κάνει. Άλλωστε μικρότερος ήταν θαυμαστής της μεγάλης ομάδας του ΄70. Λέει για αυτό… «Θυμάμαι εκείνη την μεγάλη ομάδα με τον Τερζανίδη, τον Σαράφη, τον Γκουερίνο και προπαντός τον Κούδα. Ήμουν θαυμαστής του, άλλωστε έχω στο γραφείο μου αφίσα του. Πολλοί αγάπησαν τότε τον ΠΑΟΚ με το ποδόσφαιρο που έπαιζε. Θυμάμαι εκείνο το παιχνίδι με την Λυών στην Τούμπα, το 4-0, ήταν η αποθέωση της τέχνης και της φαντασίας».
Βάση στην ψυχολογία
Μεγάλη αγωνιστική βελτίωση η ομάδα δεν είχε και αυτό είναι λογικό με τον Καλαφατάκη 10 μέρες στην Θεσσαλονίκη. Υπήρξε όμως διαφορά στην διάθεση, στο πάθος, στην ενέργεια. Εξηγεί ο Καλαφατάκης: «Βρισκόμαστε στο στάδιο της προσαρμογής. Η ομάδα δεν είχε ψυχολογία λόγω των αποτελεσμάτων. Οι ήττες φέρνουν γκρίνια και εμείς δώσαμε βάση σε αυτό. Αν δεν λειτουργεί το μυαλό και η καρδιά, τα συστήματα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Για να αποδώσεις χρειάζεται ψυχή και μυαλό καθαρά. Η καρδιά πρέπει να είναι στο γήπεδο. Είμαι ικανοποιημένος σε αυτή την βάση, όχι βέβαια από την απόδοση. Είχαμε και προβλήματα με το Μαρούσι. Έλειπαν Χαρίσης και Καυκής, ο Μούλα δεν είναι ακόμα έτοιμος, τώρα βρίσκει τα πατήματα του. Ο Τσιάρας είναι χαρισματικός παίκτης, ταλέντο, αλλά εκεί που είναι η ομάδα είναι λογικό να μην έχει βρει ρόλο και ρυθμό. Χρειάζεται χρόνο για να αξιποιηθεί κατάλληλα. Ο Μουλαομέροβιτς τώρα ανεβαίνει, ο Ουέσον πήγε καλά στο δεύτερο ημίχρονο, η προσφορά των Δεμερτζή, Σίμτσακ και Μαρμαρινού ήταν σημαντική, αφού και ένα δευτερόλεπτο να παίξεις πρέπει να το κάνεις με μεγάλη διάθεση. Και ο Κυρίτσης παίρνει χρόνο και μάλιστα σε ρόλους που δεν έχει συνηθίσει με βοήθειες στην άμυνα. Είναι μεγάλος σκόρερ και θέλει και αυτός με την σειρά του χρόνο για να προσαρμοστεί αλλά και να βρει τον δρόμο για το καλάθι. Χρειάζεται πολύ δουλειά γενικά, οι νίκες θα μας βοηθήσουν ψυχολογικά και σιγά σιγά θα γίνουμε καλύτεροι».
Την αλήθεια στους παίκτες
Η νίκη το Σάββατο ήρθε δύσκολα για τον ΠΑΟΚ. Το Μαρούσι πίεσε, διεκδίκησε στα ίσα τη νίκη και με όπλο τους ψηλούς (Μαυροκεφαλίδη, Μαυρεοειδή κυρίως) απείλησε μέχρι το τέλος.
-Φοβήθηκες κάποια στιγμή το Σάββατο, όταν το Μαρούσι απειλούσε και οι ψηλοί του κινούνταν πολύ άνετα;
«Δεν φοβάμαι ποτέ. Όσο και να είναι πίσω η ομάδα στο σκορ πάντα πιστεύω στη νίκη. Αν φοβόμουν θα έμενα στην Αθήνα».
-Πάντως τα κενά στο καλάθι ήταν πάλι ορατά.
«Κάθε ομάδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα κενά της άλλης και η αλήθεια είναι οτι κοντά στο καλάθι έχουμε προβλήματα. Εγώ περιμένω το καλύτερο δυνατό από τους ψηλούς, πρέπει να δω τι μπορεί να δώσει ο καθένας. Έχουν καινούριο προπονητή και πρέπει να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα, κάνουν προσπάθεια. Θα δούμε όμως σύντομα τι χρειάζεται, ποιός και αν χρειάζεται. Χρειάζεται χρόνος για να δουν πως σκέφτεται ο νέος προπονητής. Έπαιξα μπάσκετ και μπαίνω στην ψυχολογία του 12ου και του 13ου παίκτη. Το ζήτημα είναι να είσαι ειλικρινής. Στις αλλαγε΄ς όλοι λένε διάφορα και πολλές φορές άλλα κάνουν. Πρέπεοι να περάσει η σιγουριά στην ομάδα οτι εμείς θα κάνουμε αυτά που λέμε. Όταν καταλάβουν οτι ο Καλαφατάκης είναι αληθινός, τότε θα αποδώσουν καλύτερα, αφήνοντας την ανασφάλεια και λειτουργώντας με εμπιστοσύνη».
-Ποιό μπορεί να είναι το μέλλον αυτής της ομάδας;
«Έχει γίνει πολύς λόγος για τους στόχους. Με 4 ήττες σε έξι παιχνίδια και τις δύο από αυτές από ανταγωνιστές, υπάρχει μειονέκτημα. Χάσσαμε έδαφος και τώρα δεν είναι τα πάντα στα χέρια μας. Αρκετά αλλά όχι όλα… Πρέπει να ελπίζουμε και σε στραβοπατήματα των άλλων και παράλληλα εμείς να είμαστε πολύ καλοί. Το πρωτάθλημα πάντως είναι μαραθώνιος και πολλά θα παίξουν ρόλο. Στο τέλος όμως ξυρίζουν τον γαμπρό. Είπα τα παιδιά οτι κάθε παιχνίδια θα είναι τελικό. Τους είδα να πανηγηρίζουν πολύ. Έτσι πρέπει να κάνουν, αυτό να γίνεται καις την προπόνηση. Να κτίσουμε φιλία, ισοροπία, καλά αποδυτήρια, ανθρωπιά, άμιλα, πάθος, αγάπη και να καταθέτουμε ψυχή. Οι προπονητές και οι παίκτες δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Για να βγάλουν το καλύτερο χρειάζονται και άλλα πράγματα. Σε μια υπηρεσία για παράδειγμα πηγαίνεις, κάνεις την δουλειά σου ακόμα και όταν δεν είσαι καλά. Στον αθλητισμό δεν είναι έτσι. Ούτε τα πολλά χρήματα βάζουν καλάθια, παίζουν πολλοί παράμετροι ρόλο».
