Who’s the… Goss!

Θα πει ο πρωταγωνιστής... «Το παιχνίδι μου αρχίζει να γίνεται πιο αργό. Όσο γερνάω, πρέπει να διαλέγω τα σημεία μου και να γίνομαι πιο αποτελεσματικός. Δεν είναι πια η ποσότητα που ψάχνουν από μένα. Είναι η ποιότητα του παιχνιδιού μου και να ευστοχήσω στα περισσότερα σουτ που θα πάρω».

Σουτ όπως αυτά, εννοεί ο πρωταγωνιστής;

Ή μήπως θα ήταν καλύτερα να μιλήσουμε για σουτ όπως αυτά. Τρία δίποντα, πέντε τρίποντα, μερικές βολές για συμπλήρωμα και μια βραδιά να τη θυμάται. Κι αν όχι ο ίδιος ο Φιλ Γκος, σίγουρα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ που πανηγύρισαν στο «παλατάκι» νίκη επί του Ολυμπιακού έπειτα από μια δεκαετία.

Ένα όνειρο τρελό!

Ποτέ δεν ξέρεις πώς, πού και με ποιον τρόπο θα εκπληρωθεί ένα απωθημένο σου και θα πραγματοποιηθεί μια φιλοδοξία σου. Κι αν δεν πραγματοποιηθεί 100%, τότε θα πρέπει να πάρεις ό,τι κοντινότερο επιλέξει να σου δώσει η ζωή. Για τον Φιλ Γκος, όνειρο ήταν το ΝΒΑ. Καμία πρωτοτυπία εδώ! Αμερικανάκι, μεγαλωμένο στην Ουάσιγκτον, που πήγε κολέγιο στη Φιλαδέλφεια κι επιστρέφει κάθε καλοκαίρι στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών για να παίξει με τους αγαπημένους του «City of Gods» και ακόμα 96 ομάδες στο πρωτάθλημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Τίποτα ξεχωριστό και πάλι!

Η μητέρα του τον ώθησε σε ηλικία έντεκα ετών να ασχοληθεί με το μπάσκετ για να μείνει μακριά από μπελάδες, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο (σ.σ. το κανονικό, το soccer), έκανε κολύμβηση και έμοιαζε να έχει ταλέντο στο baseball. Καλώς ή κακώς, η ομάδα του δεν είχε! «Μέσα σε μια χρονιά χάσαμε όλα τα παιχνίδια κι έτσι σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να αφοσιωθώ στο μπάσκετ».

Ακολούθησε η γνωστή διαδρομή με τα high schools, με το κολέγιο, με την αποφοίτηση, με τη ανεπιτυχή διαδικασία στο ντραφτ του 2005 και φυσιολογικά με την Ευρώπη. Ο Φιλ Γκος αποδέχτηκε την πρώτη πρόταση που του έγινε και έπαιξε επαγγελματικά μπάσκετ στην Ολλανδία. Τι ήρθε μετά; Η Τουρκία, το Ισραήλ, η Πολωνία, η Ιταλία, η Γαλλία και το... ΝΒΑ! Μόνο που αντί να πάει εκείνος στον μαγικό κόσμο που πάντα ονειρευόταν, πήγε ο μαγικός κόσμος στη Βιλερμπάν!

To lock out του 2011 κράτησε σχεδόν πέντε μήνες κι έφερε πολλούς σταρ στη γηραιά ήπειρο. Ο Ντερόν Ουίλιαμς πήγε στην Μπεσίκτας, ο Μεχμέτ Οκούρ στην Τουρκ Τέλεκομ, ο Αντρέι Κιριλένκο επέστρεψε στην ΤΣΣΚΑ και ο Τόνι Πάρκερ πήρε αγκαζέ τον Ρόνι Τουριάφ και υπέγραψαν στην αγαπημένη του Βιλερμπάν. Εκεί, όπου είχε υπογράψει – με τις ευλογίες του σταρ των Σπερς – μερικούς μήνες νωρίτερα και ο Φιλ Γκος.

«Όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τον Φιλ, θέλαμε έναν παίκτη που να μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις. Οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα με την άφιξή μου. Τα πάμε μια χαρά, εκείνος παίζει γκαρντ κι εγώ πλέι μέικερ», σχολίαζε ο Τόνι, που πρόσφερε στον νυν άσο του ΠΑΟΚ ό,τι κοντινότερο στο ΝΒΑ θα μπορούσε ποτέ να ζήσει. «Ήταν μια φανταστική εμπειρία να παίζω δίπλα του. Ακόμα και να τον μαρκάρω στην προπόνηση, μου δίδαξε πολλά. Παρότι δεν έχουμε ακριβώς το ίδιο στυλ παιχνιδιού, είδα πράγματα που προσπάθησα να μιμηθώ. Πώς επιτίθεται στο pick&roll, την ορμητικότητά του και την ταχύτητα που αναπτύσσει μετά το σκριν... Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα πλέι μέικερ του ΝΒΑ. Όπου πηγαίναμε να παίξουμε, νιώθαμε σαν τους Λέικερς. Ο κόσμος ούρλιαζε, οι δημοσιογράφοι μας κυνηγούσαν. Το μόνο πράγμα που δεν πήγε καλά είναι ότι χάναμε, παρά την παρουσία του Τόνι και του Ρόνι».

Αλλού το όνειρο, λοιπόν, και αλλού το θαύμα!

Πολίτης Ιταλίας!

Κάθε χώρα ήταν για τον Φιλ και ένα μάθημα. Ειδικά στο Ισραήλ, όπου τα πράγματα δεν πήγαν καλά με την Ελντάν Ασκελόν κι έτσι πήρε νωρίς την κρυάδα ως προς το πόσο γρήγορα και πόσο εύκολα μπορούν να στραβώσουν οι καταστάσεις στην Ευρώπη. Πρωταγωνιστεί, άλλωστε, ο ίδιος στην ταινία «The Overseas Journey», η οποία κυκλοφόρησε το 2015. Στα 89 λεπτά του ντοκιμαντέρ, εννέα παίκτες και παίκτριες που κάνουν καριέρα στη Γηραιά Ήπειρο απαντούν σε ερωτήσεις, διηγούνται περιστατικά και εξηγούν πώς είναι να περνάνε εννέα μήνες το χρόνο σε μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα, σε μια ξένη χώρα και να μαθαίνουν έναν διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές είναι και έτεροι «Έλληνες», όπως ο Τζος Τσίλντρες και ο Λεμίρ Γκόλντγουαϊρ (σ.σ. Αιγάλεω 2008).

Τα γυρίσματα θα πετύχαιναν τον Αμερικανό άσο στη Ρώμη, όπου έπαιξε από το 2012 ως το 2014 και διετέλεσε αρχηγός με τις ευλογίες του Τζίτζι Ντατόμε. Η Ιταλία δεν ήταν ένα άγνωστο μέρος εκείνη την εποχή για τον Γκος. Τουναντίον, ήταν το αγαπημένο του μέρος στον κόσμο – εκτός από την Ουάσιγκτον – και το μέρος όπου βρέθηκε για πρώτη φορά το 2008. «Ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου», θα πει μετά για το συμβόλαιο που υπέγραψε με τη Ρίμινι, όταν έπαιζε στην Α2 Ιταλίας. Ο Φιλ Γκος θα καταλήξει να παίξει οκτώ χρόνια στη γειτονική χώρα, να φτάσει από τη δεύτερη κατηγορία να διεκδικεί τον τίτλο στην πρώτη, θα παίξει στην Ευρώπη, θα είναι αρχηγός τόσο στη Ρόμα, όσο και στην Βενέτσια και εν πολλοίς θα γίνει Ιταλός!

Ο PJ, όπως τον φώναζαν οι γονείς του ως συντόμευση του Philip Alexander Goss Junior, δηλώνει οπαδός της Μίλαν, πηγαίνει συχνά να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο, θαυμάζει (εντάξει, ξέχωρα από τον Μάικλ Τζόρνταν) τον Λιονέλ Μέσι, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Κακά και τον Ετό και φυσικά λατρεύει την ιταλική κουζίνα και τις μακαρονάδες. Τα ρεκόρ του στην Ιταλία ήταν 31 πόντοι από το ματς Βενέτσια-Ρέτζιο Εμίλια στις 9 Ιουνίου του 2015 και έξι τρίποντα στο Βενέτσια-Σάσαρι στις 3 Μαΐου του 2015.

Βλέπετε, καλή η ποιότητα σε σχέση με την ποσότητα όπως επικαλείται ο πρωταγωνιστής, αλλά ακόμα καλύτερη είναι ποιότητα σε ποσότητα! Ακριβώς, όπως χθες στο ματς με τον Ολυμπιακό.